Zaanstad- FC Zaanstreek en Alkmaar ’54 fuseerden in het kalenderjaar 1967 tot de club die we in de
huidige tijd als AZ Alkmaar kennen. De fusie bleek een gouden greep in de geschiedenis, want
door het beleid van directeur Klaas Molenaar werd AZ 14 jaar na de fusie kampioen van
Nederland. Wim de Jager speelde een belangrijke rol in het samenbrengen van de clubs.
De Jager stapte in de zomer van 1964 over van het grote DWS naar FC Zaanstreek. “De vader van
Tonny Bruins Slot was een belangrijk figuur bij DWS en had contacten met Klaas Molenaar”, legt De
Jager uit. “Molenaar probeerde mij over te halen om naar FC Zaanstreek te gaan. Ik had daar wel
oren naar, waarna ik besloot de overstap te wagen. Bij FC Zaanstreek kreeg ik een contract
aangeboden en kon ik mezelf laten zien.” Hij kwam daardoor op jonge leeftijd terecht in een goed
team. “Ik had in dat wereldje nog weinig ervaring, waardoor alles nieuw en mooi was. Het veld was in
het eerste jaar niet al te best, maar we moesten het ermee doen.” Het mooiste jaar was volgens De
Jager het seizoen dat FC Zaanstreek promoveerde. “Het was de bedoeling om met de nieuwe jongens
te promoveren, dus het was fijn dat het uiteindelijk lukte.”
Zélf deed De Jager het dermate goed dat hij interesse wekte van andere clubs, waaronder Alkmaar
’54. “Ik hoorde inderdaad dat die club me graag wilde kopen. FC Zaanstreek vroeg echter zoveel geld
voor mij, dat het voor Alkmaar ’54 onmogelijk was om me binnen te halen. Ik hoorde op een gegeven
moment helemaal niets meer, waardoor ik ervanuit ging dat de interesse voorbij was.” De gesprekken
gingen achter de schermen gewoon door, maar dan wél over een ander onderwerp. “De clubs
kwamen erachter dat ze elkaar nodig hadden en besloten om met elkaar te fuseren. Ik stond natuurlijk
van tevoren geen moment erbij stil dat dit de uitkomst zou zijn. Natuurlijk was ik in het begin trots dat
de fusie gedeeltelijk door mij kwam. Het is een prachtige club geworden.”
Het fuseren had inderdaad een uitstekende uitwerking voor het nieuwe AZ ’67, want met een sterke
spelersgroep en mooi complex was de vereniging sterker dan ooit. “Voor mij en de spelersgroep had
de fusie een positieve uitwerking. Ik was destijds net getrouwd en kreeg direct een splinternieuwe flat
aangeboden. Dat kwam natuurlijk mooi uit.” Uiteindelijk speelde De Jager nog zeven seizoenen in
dienst van AZ ’67, waarbij het team steeds beter ging presteren. “Molenaar ambieerde een steeds
hoger niveau, waardoor het hard werken was. Er kwamen steeds betere spelers bij AZ voetballen en
ook het niveau van de trainers ging omhoog. Op een gegeven moment kreeg ik lichamelijke
problemen. Toen was het voor mij afgelopen.” De Jager volgt AZ nog altijd op televisie en in de krant.
“Ik blijf natuurlijk voor AZ: dat gaat er niet meer uit.”
